2021, Corona regeert, helaas. Reizen is beperkt, maar ik wil toch ergens heen. Ik besluit mijn tent weer op de fiets te pakken en een rondje te fietsen door de provincie waar ik geboren ben: Noord-Brabant. Zoals een mooi liedje over mijn provincie zegt: het leven is goed in het Brabantse land.
Ik gebruik wat lange afstand fietsroutes en stippel een tocht uit. Mijn route volgt de Maas, de grens met de provincie Limburg, dan langs de grens van België en uiteindelijk langs de Zeeuwse wateren. Ik pak mijn fiets en ga op weg. Ik parkeer mijn auto in Werkendam, net in Noord-Brabant. Vanaf daar volg ik de Maasroute tot aan de grens met Limburg, wat grofweg 160 km is. Het is prachtig weer en de rivier is diepblauw. Vogels zingen, de golven rollen langzaam op de oevers. Dit is zomer, dit is vrijheid. Met gemak fiets ik de kilometers weg, genietend van elk stukje. En oh, als ik fiets, mag ik onderweg lekkere taartjes eten. En dat is precies wat ik doe.
Ik kom langs historische stadjes als Heusden, geniet van Slot Loevestein, steek een paar keer de rivier over met een pontje en voel me zeer welkom bij mijn vrienden in Oss. De volgende dag maken we een prachtige wandeling in centraal Noord-Brabant en dan fiets ik weer verder. De uiterwaarden zijn weelderig groen, er grazen koeien en ik voel me gelukkig. Langs de route kampeer ik op kleine campings, bij voorkeur bij boeren. Meestal zijn de mensen daar in voor een praatje en kan ik mijn fiets veilig parkeren in schuurtjes. In het oosten word ik geconfronteerd met de geschiedenis van de Tweede Wereldoorlog. In Overloon herinnert een interessant museum aan deze barre tijden. Vanwege Covid kan ik het niet bezoeken, maar… Nederlanders zijn Nederlanders, dus hebben ze een fietsbrug door het museum aangelegd. En die is open. Wat een indrukwekkend gezicht! Ik passeer tanks, anti-tank bescherming, bunkers, noem maar op.
Ik gebruik wat lange afstand fietsroutes en stippel een tocht uit. Mijn route volgt de Maas, de grens met de provincie Limburg, dan langs de grens van België en uiteindelijk langs de Zeeuwse wateren. Ik pak mijn fiets en ga op weg. Ik parkeer mijn auto in Werkendam, net in Noord-Brabant. Vanaf daar volg ik de Maasroute tot aan de grens met Limburg, wat grofweg 160 km is. Het is prachtig weer en de rivier is diepblauw. Vogels zingen, de golven rollen langzaam op de oevers. Dit is zomer, dit is vrijheid. Met gemak fiets ik de kilometers weg, genietend van elk stukje. En oh, als ik fiets, mag ik onderweg lekkere taartjes eten. En dat is precies wat ik doe.
Ik kom langs historische stadjes als Heusden, geniet van Slot Loevestein, steek een paar keer de rivier over met een pontje en voel me zeer welkom bij mijn vrienden in Oss. De volgende dag maken we een prachtige wandeling in centraal Noord-Brabant en dan fiets ik weer verder. De uiterwaarden zijn weelderig groen, er grazen koeien en ik voel me gelukkig. Langs de route kampeer ik op kleine campings, bij voorkeur bij boeren. Meestal zijn de mensen daar in voor een praatje en kan ik mijn fiets veilig parkeren in schuurtjes. In het oosten word ik geconfronteerd met de geschiedenis van de Tweede Wereldoorlog. In Overloon herinnert een interessant museum aan deze barre tijden. Vanwege Covid kan ik het niet bezoeken, maar… Nederlanders zijn Nederlanders, dus hebben ze een fietsbrug door het museum aangelegd. En die is open. Wat een indrukwekkend gezicht! Ik passeer tanks, anti-tank bescherming, bunkers, noem maar op.
Noord-Brabant heeft ook veel (micro)brouwerijen. Het is de gezelligste provincie van Nederland en de mensen weten hoe ze goed moeten eten en drinken. Ik koop bijna elke dag een lokaal biertje. Gewoon om te genieten op de camping, naast mijn huisje. Ten zuiden van Eindhoven is er ook een mooie abdij, waar een heel goed bier wordt gebrouwen. Het heet Achelse Kluis. Het ligt eerlijk gezegd op de grens van Nederland en België. Ik volg deze grens de komende dagen. Veel plaatsen doen me denken aan de Eerste Wereldoorlog. In die tijd is er een hek geplaatst om te voorkomen dat mensen naar het neutrale Nederland zouden vluchten. Het bestond uit 5 tot 7 draden met daarop dodelijke elektriciteit. Veel mensen stierven hier.
In de laatste dagen van de reis passeer ik mijn studentenstad. Hier liggen goede herinneringen. Ik herinner me de goede vibes en ga verder naar de historische stad Bergen op Zoom. Ik volg de Zeeuwse/Brabantse wateren naar het noorden en geniet opnieuw van de uitzichten en het luisteren naar de vogels. Het laatste stukje fiets ik door het historische Willemstad en natuurpark De Biesbosch. Een rivierdelta met unieke fauna.
Ik moet zeggen, de provincie heeft me allerlei verschillende gezichten laten zien. Steden, natuur, cultuur, culinaire lekkernijen, rivieren, platteland, dieren en vooral mooi weer. Ok, dat laatste is geen garantie, maar het maakte mijn rit echt fantastisch. Het is de grootste provincie, en na 750km kan ik dat beamen!
Noord-Brabant heeft ook veel (micro)brouwerijen. Het is de gezelligste provincie van Nederland en de mensen weten hoe ze goed moeten eten en drinken. Ik koop bijna elke dag een lokaal biertje. Gewoon om te genieten op de camping, naast mijn huisje. Ten zuiden van Eindhoven is er ook een mooie abdij, waar een heel goed bier wordt gebrouwen. Het heet Achelse Kluis. Het ligt eerlijk gezegd op de grens van Nederland en België. Ik volg deze grens de komende dagen. Veel plaatsen doen me denken aan de Eerste Wereldoorlog. In die tijd is er een hek geplaatst om te voorkomen dat mensen naar het neutrale Nederland zouden vluchten. Het bestond uit 5 tot 7 draden met daarop dodelijke elektriciteit. Veel mensen stierven hier.
In de laatste dagen van de reis passeer ik mijn studentenstad. Hier liggen goede herinneringen. Ik herinner me de goede vibes en ga verder naar de historische stad Bergen op Zoom. Ik volg de Zeeuwse/Brabantse wateren naar het noorden en geniet opnieuw van de uitzichten en het luisteren naar de vogels. Het laatste stukje fiets ik door het historische Willemstad en natuurpark De Biesbosch. Een rivierdelta met unieke fauna.
Ik moet zeggen, de provincie heeft me allerlei verschillende gezichten laten zien. Steden, natuur, cultuur, culinaire lekkernijen, rivieren, platteland, dieren en vooral mooi weer. Ok, dat laatste is geen garantie, maar het maakte mijn rit echt fantastisch. Het is de grootste provincie, en na 750km kan ik dat beamen!