“The world is big and I want to get a good look at it before it gets dark “- John Muir
In juni 2018 komt een lang gekoesterde droom uit, ik reis naar de Lofoten en Vesterålen archipel in het noorden van Noorwegen. Reizen boven de poolcirkel in deze tijd van het jaar is een uitdaging. De 24 uur daglicht geeft ons de kans om er het beste van te maken, en zorgt er zeker voor dat we wat slaap tekort komen.
We beginnen onze tocht op de Vesterålen, waar we midden in de nacht naar ons eerste overnachtingsplek in Stave rijden. Zo vreemd om om middernacht een helder uitzicht te hebben, en ook heel prettig want we zien onderweg een paar elanden. Helaas is het de komende dagen erg bewolkt en nat. Jammer, maar het geeft het rotsige landschappen wel een nog mythischere sfeer. We verwachten dat de trollen elk moment kunnen verschijnen.
De komende dagen rijden we door dit prachtige landschap, waar we ondanks de bewolking erg van genieten. Op een gegeven moment stoppen we in Andenes. Een prachtig stadje (het noordelijkste waar ik ooit ben geweest, op de 69° breedtegraad) waar walvissafari’s vertrekken voor een 97%-kans-op-het-spotten-van-walvissen-tocht. Nou, wij zaten in de resterende 3% en werden onderweg behoorlijk zeeziek. Op een gegeven moment wensten we zelfs dat de tocht snel voorbij zou zijn. Gelukkig maakte de vissoep in het restaurant naast de haven onze dag goed!
We rijden naar Kabelvåg, waar we een paar dagen zullen blijven. De lucht is nog steeds grijs, we kunnen niet veel zien. De wolken hangen op 50-100m hoogte en bedekken de granieten bergen die ergens in de buurt moeten zijn. We genieten echter nog steeds van heerlijke koffie en gebak. En de steden Svolvær en Henningsvær. De ene is een stad met winkelcentra, de andere een zeer rustiek vissersdorp met de beroemde stokvis die te drogen hangt (en stinkt). Aan het eind van de reis gaan we terug om wat zon en ook de mooie uitzichten op de bergen te zien.
Langzaam gaan we nog zuidelijker naar Hamnøya. Dit is de Lofoten die we op beelden hebben gezien. Hier zijn we voor gekomen. De zon laat zich steeds meer zien en we kunnen genieten van enkele van de mooiste wandelingen in de regio. We lopen van Ytresand naar Mulstøa, van Haukland naar Uttakleiv en het prachtige Munkebuhytta pad. Geweldig, die Noren hebben een aantal zeer mooie paden om te wandelen. Sommige wat zwaarder dan andere, vooral vanwege de modderige stukken na de regenachtige dagen die we hebben gehad. Maar de uitzichten zijn prachtig!
Ondertussen genieten we van het unieke uitzicht op de Reinefjorden. Dit is hèt uitzicht op de Lofoten, en we hadden een strakblauwe lucht 😍. We hebben meer foto’s gemaakt dan nodig, het is gewoon adembenemend. Het hele gebied tussen Hamnøya en Reine is gewoonweg prachtig. Er zijn een paar kleine vissersdorpjes met stokvis en vissenkoppen, die het landschap wat kleur geven. Trouwens, het benzinestation in Reine verkoopt heerlijke visburgers en de Bringen Kaffebar heerlijke koffie en gebak voor bij het uitzicht.
Onze laatste wandeling is van Nesland naar Nusfjord. Weer een prachtig pad langs de zee, omhoog en over vele granietblokken en met veel mooie uitzichten op de bergen en de kust. We zien zelfs het vasteland van Noorwegen in de verte, en een grijze zeehond op jacht in een van de baaien.
Bijna aan het eind van onze vakantie besluiten we dat we echt de midzomernacht moeten meemaken. We eten in onze accommodatie en gaan er tegen middernacht weer op uit. We hebben een strand met zicht naar het noorden nodig, dus rijden we naar Flakstad. Daar aangekomen zitten veel mensen in hun campers te wachten op het niet ondergaan van de zon. Dit is een surfersstrand, en zelfs nu zijn er nog mensen aan het surfen. We lopen over het zand, dragen een zonnebril en kijken hoe de zon ondergaat. En net als hij in de zee moet verdwijnen… komt hij weer op. Vogels vliegen nog steeds rond, mensen wandelen en peddelen. Het is 2:30 uur als we naar bed gaan. Ons slaappatroon is inmiddels volledig verstoord…
Det var en glede å møte deg. Til neste gang.