“The core of man’s spirit comes from new experiences” – Christopher McCandless
Alaska, the last frontier (het einde van de wereld), uithoek van de wereld… er zijn vele manieren om deze staat te beschrijven. In juni 2017 verken ik het zelf. Onder de zorg en passie van een wildernisgids en een uitstekende kok gaan we naar ’the good land’, zoals de athabascaanse Kenaitze indianenstam het noemt.
Als eerste bezoeken we Byron Glacier en verblijven we in in kleine tentjes in het Chugach National Forest, vlak bij een heel mooi meer. Kijk uit voor beren en elanden als je er rondloopt is het devies… hmmm, we mogen alleen in groepjes naar het toilet.
Kenai Fjord Tour
Een van de hoogtepunten van de reis is de boottocht in het Kenai Fjords National Park, van Resurrection Bay naar de Aialik Glacier. En wat een tocht is dit. We zien veel, heel veel wilde dieren: zeearenden, een groep stellar sea lions, enkele soorten papegaaiduikers, gewone zeehonden, enkele orka’s en grappige sea otters. Maar het meest verbazingwekkende is een jonge bultrug die kunstjes doet. Duiken met de staartvin mooi omhoog en uit het water springen. Uiteindelijk worden sommigen van onze groep zeeziek, maar ik overleef het en vind het geweldig.
Harding Icefield Trail
De volgende dag is een wandeldag. We gaan naar de Exit Glacier via de Harding Icefield Trail. Een ongeveer 14,2 km lange rondwandeling, met een hoogteverschil van 979 meter. Net als we alle sneeuwvelden passeren, opent de hemel zich een beetje en ontvouwt zich een prachtig uitzicht op het enorme ijsveld. Verbazingwekkend.
Wanneer we de volgende ochtend afscheid nemen van onze camping, besluit op dat moment een eland om nog even langs te komen. Enorm, groot, grappig en onhandig gevaarlijk volgens onze gids. Tot ziens voor nu. We gaan terug naar Anchorage om ons te bevoorraden en verder te gaan richting Denali National Park…
We rijden naar het noorden, boven Anchorage. De eerste stop is Talkeetna village. Een echte toeristenval met veel te dure souvenirs en Mexicanen die sombrero’s verkopen. Yeah right. Hiervoor ben ik niet naar Alaska gekomen. We rijden door naar de Kroto meren. Waar? Precies, niet op de kaart. Een verborgen juweeltje. We gaan een onverharde weg op in de buurt van Trapper Creek, waar we na zo’n 25km gaan bushwhacken. We lopen door moerasland, en moeten dan natuurlijk uitkijken voor beren en elanden. We steken per vlot een riviertje over om bij een prachtige hut te komen, Mountain View, met uitzicht op Mount Denali (6200m en de hoogste piek van Noord-Amerika) in de verte.
De volgende ochtend maken we een wandeling rond de hut. Weelderige vegetatie, moeras, beverdammen en vogels. Geen groot wild helaas, maar een leuke manier om tijd in de natuur door te brengen. We nemen een duik in het ijskoude meer voor de deur, gaan lunchen, om daarna een tijdje in de sauna te gaan (en weer een duik in het meer) en de dag af te sluiten met een mooie kanotocht rond het eiland, waarbij we een bever spotten. Dit is een paradijs in de wildernis.
Denali National Park
We gaan naar buiten, zien een stekelvarken in een boom, een paar elanden op de weg en rijden naar Healey. Het stadje dat het dichtst bij Denali National Park ligt. Voor ons een leuk avondje uit, met fotomoment bij de bus van de film ‘Into the Wild’. Een cultverhaal over een tiener die probeert te overleven in Alaska in een verlaten bus. Helaas overleeft hij het niet. Zijn verhaal is opgeschreven in een boek, en is verfilmd.
Denali National Park is een gigantisch park (ongeveer 25.000 m2) met enkele van de hoogste toppen van Amerika. We nemen een parkshuttlebus (het enige vervoermiddel) om de 146 km lange weg door het park te rijden. De uitzichten zijn spectaculair. We zien elanden, kariboes en… grizzly beren. Een moeder met jongen en een ander vrouwtje. Leuk! Dit is waarom ik naar Alaska ben gekomen. Het eindpunt van de shuttlebus is het Eielson bezoekerscentrum, vanwaar we de Alpine Trail oplopen, een korte wandeling met een prachtig uitzicht over het park. En een arctic ground squirrel die onze schoenen likt… yeah right.
Op de terugweg besluiten we ook rond het Horseshoe Lake bij de ingang te wandelen. Hier wonen enkele bevers, die verbazingwekkend dikke bomen omgeknaagd hebben om hun hol en 6(!) dammen te maken. We zien ze zwemmen met grote takken in hun bek. Tot slot komen we nog een eland tegen. Een enorm dier, onhandig en dus veel gevaarlijker dan een beer. “Hi Moose, we zijn gewoon op doorreis.” Prachtig einde van een fantastische dag.
“To the lover of wilderness, Alaska is one of the most wonderful countries of the world” – John Muir
Alaska is meer dan beren en elanden… het is het land van toendra en taiga. Taiga is het brede, uitgestrekte bos van dennen, lariks en sparren. Lokaal worden ze soms dronken sparren genoemd, omdat door de permafrost de wortels de bomen niet echt kunnen vasthouden en ze gaan “zwerven”. De taiga kan enigszins saai zijn, omdat de bomen spectaculaire uitzichten blokkeren. Elanden houden echter van taiga en de kleine meren. We zien er heel wat langs de weg.
Toendra is het open, lege landschap, maar vol lage vegetatie zoals mossen en korstmossen. De uitzichten zijn meestal prachtig, vooral wanneer de besneeuwde toppen van het Alaska gebergte de achtergrond vullen. Kariboes zijn dol op de korstmossen.
Onze volgende stop is na 170 km rijden op de onverharde Denali Highway, dwars door toendra en taiga. Witte toppen op de achtergrond, brede rivieroevers op de voorgrond. Bijna geen mens te bekennen. Alleen pure eenzaamheid. We stoppen bij een roadhouse bij Tangle River. Het is een soort blokhut, gebouwd in een prachtig landschap met enkele meertjes om op te kanoën. Het interieur is echter volstrekt kitsch en het laat onze fantasie de vrije loop. Het stapelbed is echt waardeloos, maar de bewoners zijn bijzondere en authentiek.
We gaan langs de Copper River richting Wrangell-Saint Elias National Park & Preserve. Nog zo’n geweldig gebied in Alaska met spectaculaire natuur en enig cultureel erfgoed. De inheemse bevolking van Alaska was al bekend met wat er eind 1900 officieel werd ontdekt. Deze bergen hebben veel koperlagen (gehad). Er wordt zelfs gezegd, dat de mijnen van de tweelingstad McCarthy en Kennicott de grootste vindplaatsen bevatten die ooit ontdekt zijn. Het koper werd 40 jaar lang gedolven en per boot en spoor vervoerd. Wat overblijft zijn 2 kleine stadjes. Kennicott is nu een soort spookstadje met enkele historische gebouwen en ruïnes. Het is tegenwoordig het vertrekpunt voor geweldige tochten in de steile bergen eromheen, en natuurlijk de schitterende Root Glacier. McCarthy, ooit de stad van de zonden, is nu een toeristenstadje met een hotel, enkele restaurants en avontuurlijke activiteiten (en bekend van de series op tv).
We kamperen aan de oever van de Kennicott rivier en maken enkele gedenkwaardige wandelingen. De eerste langs de Root Glacier, bovenop de morene. We zien overal berenuitwerpselen, dus het is enigszins spannend om hier te wandelen. De volgende dag wandelen we naar de Bonanza Mine. Het pad is ruim 7 km enkele reis en het stijgt 1200 meter. Geen vlakke stukken, maar prachtige uitzichten. Als we de oude, houten en vervallen kopermijn bereiken, zien we overal stukjes groene en blauwe Malachiet en Azuriet. Dit is zo surrealistisch. Zeer onder de indruk lopen we het lange steile pad weer af. Hoe zwaar moet het leven 100 jaar geleden wel niet zijn geweest.
De vakantie is bijna voorbij. We rijden terug richting Anchorage. We zien de eerste stoplichten in 10 dagen, we zien auto’s en mensen. Het is druk en de regen helpt niet om het gevoel weg te nemen dat de vakantie bijna voorbij is. De laatste nacht brengen we door aan een rivieroever met uitzicht op de Matanuska-gletsjer (als het helder was geweest). We eten lekker de beroemde Dr. Pepper gemarineerde spareribs van Phil en vertellen een paar kampvuurverhalen. Onze gids/kok Phil vertelt ons zijn verhaal over een aanval van een grizzlybeer die hij ternauwernood overleefde in 1999 (verhaal haalde zelfs de krant) en nog een mooi gedicht van Robert Service. Hoe mooi de camping ook is, als ik later in de tent mijn ogen sluit, denk ik terug aan Phil’s verhaal en de vele nachten die we deze reis in dit tentje in dezelfde wildernis hebben geslapen. Brrr…
Terug in Anchorage zit de reis erop. Een laatste wandeling langs de Knik en weg zijn we. Alaska, het is geweldig geweest! Foto’s >>
There’s gold, and it’s haunting and haunting;
It’s luring me on as of old;
Yet it isn’t the gold that I’m wanting
So much as just finding the gold.
It’s the great, big, broad land ’way up yonder,
It’s the forests where silence has lease;
It’s the beauty that thrills me with wonder,
It’s the stillness that fills me with peace.
The Spell of the Yukon – Robert Service