A’ohe pu’u ki’eki’e ke ho’a’o ‘ia e pi’i – geen enkele klif is zo hoog dat hij niet beklommen kan worden
Het was 5 jaar geleden dat ik besloot dat ik naar Hawaï wilde. Ja natuurlijk, voor de vulkanen, wat anders… nu de tickets geboekt zijn, de auto’s gehuurd, de hotels geregeld en allerlei media gecheckt, weet ik dat er nog veel meer is. Er is Aloha!
Kauai
Kauai, het eerste eiland van onze reis, is geologisch gezien het oudste van de hoofdeilanden van Hawaii. We zien veel flora en fauna, het is een heel groen eiland, met prachtige dieren: roodvoetgenten, nene (bedreigde Hawaiiaanse gans) felgroene gekko’s, monniksrobben en onder water kleine murenen, de Humuhumunukunukuapua’a (wedgetail triggerfish), gevlekte adelaarsrog en last but not least een grote groene schildpad.
Hanalei, een leuk stadje aan de noordkant van het eiland en is leuk om te bezoeken. Op het eiland is ook een boomtunnel en een interessant blaasgat, waar de zee het water door een gat in de rotsen de lucht in spuit en er wordt koffie verbouwd bij de Kauai Coffee Company. In Waimea bezoeken we de landingsplaats van Captain Cook. Deze wereldreiziger heeft een paar honderd jaar geleden veel mooie plekken ontdekt. Uiteindelijk werd hij op Hawaii vermoord. Helemaal in het westen aangekomen hebben we uitzicht op de eilanden Ni’ihau en Lehua.
Een van de mooiste parken op dit eiland is Koke’e en Waimea Canyon. Via een bochtige weg met spectaculaire uitzichten op het roestrood van de rotsen. We wandelen een stuk langs de rand van de bergketen en hebben een geweldig uitzicht over de Na Pali kust en de Canyon en Cliff trails, die ons langs de klif, de canyon in naar een gigantische waterval brengt. Tot slot lopen we een deel van de Kalalau trail. Een beruchte, levensgevaarlijke trail die begint met een groot aantal waarschuwingsborden. Doe dit niet, pas op voor dat, kijk uit voor… toch doen mensen gekke dingen. We lopen van Ke’e beach naar Hanakapi’ai beach. Een mooie wandeling door het bos, net boven een helderblauwe zee. Het gevaarlijke stuk slaan we over… we willen nog meer zien!
Conclusie, Kauai is geweldig. Mooie natuur, geweldige stranden en niet erg druk.
Big Island
Hāhālua, of manta, is een grote vis die in de wateren rond Hawaï zwemt. De spanwijdte van deze supervriendelijke pacifische manta kan oplopen tot 5 meter. Wij wilden ze graag zien en besloten een zeer toeristische toer te boeken naar een baai die met heel veel lampen verlicht is, waardoor het plankton en dus de manta’s worden aangetrokken. Met zo’n 50 duikers zaten we op de bodem van de baai de wateren te verlichten met onze lampen. Na een tijdje kwam ze. Een jonge rog, waarschijnlijk 1,5 – 2 meter breed. Met de mond wijd open zwemmend, nee beter nog, vliegend over onze hoofden kwam ze voorbij.
We rijden via het strand waar Captain Cook uiteindelijk werd vermoord, Pu’uhonua o Honaunau National Historical Park waar enkele huizen en houtsnijwerk uit vroegere tijden te bezoeken zijn naar Volcano. Mijn hoofddoel van deze reis is om de Kilauea, Halema’uma’u krater en Mauna Loa te zien en hopelijk ook lava. Stoomkraters, check, zwavelbaden, check, kraterrand en… Kilauea met de Halema’uma’u krater, check. Dit ding is enorm en er komt stoom uit de hoofdkrater. We rijden langs pitkraters, echokrater, lavastromen uit 1979, 1974, 1973, een mooie zeeboog bij de oceaan, een weg die in de jaren 70 door lava is overspoeld, enkele oude rotstekeningen en tenslotte een hele mooie lavatunnel. Zoveel bezienswaardigheden, die allemaal hun eigen verhaal vertellen over hoe nietig wij zijn in vergelijking met de kracht van vulkanen.
De volgende ochtend om 4:40 uur staan we aan de rand van de krater om hopelijk de lavagloed in de Halema’uma’u te zien.. We zijn zeker niet de enige gekken en voelen ons zeer gelukkig dat we dit kunnen zien. Het is zo mooi, we blijven tot de zon is opgekomen.
We wandelen de trail door de Kilauea Iki krater en zien heel vreemde landschappen van lavastromen, met zowel pahoehoe als a’a lava en de mooie trail naar Pu’u Huluhulu en Mauna Ulu. Het is alsof je op chips loopt, je hoort de hele tijd het knisperende geluid van lava onder je voeten. Tot slot maken we een helicoptervlucht over de kraters. Er is weinig activiteit, en toch zien we het borrelen van de lava in een van de gaten. Wat een geweldig eiland.
Moloka’i
Moloka’i, het vriendelijke eiland en het eiland van Pater Damiaan. We varen er heen en zien onderweg enkele bultruggen springen of gewoon zwemmen. Het eiland is niet zo toeristisch als de rest, is wat inheemser, met oude huizen, oude auto’s, minder hawi (negatieve benaming voor blanken). In het westen zijn de mooiste stranden van Moloka’i. Het landschap is droog, de stranden verlaten en de plaats Mauna Loa heeft lege straten, een bioscoop die al lang gesloten is, een kruidenier en een vliegerwinkel (?)
Pater Damiaan was een priester die eind 1800 op missie naar Hawaii werd gestuurd. Hij hoorde over het schiereiland Kalaupapa, tegen de steile kliffen van Moloka’i geplakt, waar een groot aantal mensen met de ziekte van Hansen (lepra) woonden. Zij werden in quarantaine geplaatst (in feite verbannen), gedwongen om in slechte omstandigheden te leven tot ze stierven. Hij wilde de mensen helpen door een kerk te bouwen en voor hen te zorgen, zowel lichamelijk als geestelijk. Totdat hij na 16 jaar zelf stierf aan de ziekte van Hansen. De kolonie werd officieel gesloten in 1969, waarbij de resterende bewoners de keuze kregen om te blijven of te vertrekken. De meeste mensen bleven en nu na zoveel jaren zijn er nog maar 8 voormalige patiënten over, waarvan de jongste ouder is dan 70 jaar. In totaal hebben hier meer dan 8500 mensen in quarantaine gezeten in de 103 jaar dat de kolonie bestaat. De verhalen zijn erg triest.
De oostkant van het eiland heeft veel groene vegetatie. Het is duidelijk waar de regen meestal valt. Halawa beach park is een prachtige vallei met een zwart strand met… niemand erop.
Maui
Bovenaan onze lijst staan vulkanen. We hebben er al veel gezien, ook hier in Hawaii. Maar een van de mooiste vulkanische gebieden van Hawaï hebben we voor het laatst bewaard. Haleakala National Park op Maui. Haleakala betekent ‘huis van de zon’ in het Hawaiiaans en in slechts 60 km ga je omhoog van zeeniveau naar een hoogte van 3.055 m.
Haleakala is geen krater als zodanig. Het is een vallei ontstaan door erosie van het vulkanisch gesteente. In de vallei liggen verschillende kleinere vulkanen die verantwoordelijk zijn voor veel uitbarstingen in het verleden. De vulkaan is nu slapend, maar volgens wetenschappers nog niet uitgestorven. We gaan naar de Keonehe’ehe’e trailhead om een paar kilometer deze vallei in te wandelen. Een unieke plant die we veel zien is de Haleakala Silversword en we ontmoeten de chukies (Chukar = patrijs). Onderweg naar boven duikt het Brocken-spectrum met glorie plotseling op. Het is een vergrote schaduw van mij met een ronde regenboog. Het uitzicht vanaf de top is grandioos. We zien Mauna Kea en Mauna Loa op Big Island (beide ongeveer 4000m hoog en boven de wolken) in de verte en een heel mooie zonsondergang boven het noorden van Maui en de wolken.
Ik ga terug naar Haleakala voor een serieuze wandeling. Ik daal de Keonehe’ehe’e of Sliding Sands trail af. In ongeveer 6,3 km een afdaling van ongeveer 800m. In de krater ga ik naar de Halali’i lavakegel en loop er omheen. Ik voel me klein in dit gigantische lavaveld. Lava bommen zo groot als skippyballen liggen overal om me heen en het landschap is zeer kleurrijk: zwart, grijs, bruin, rood, geel en wit.
Kihei is een strook van een paar kilometer langs de kust, gevuld met hotels, appartementen en winkelcentra. Heel toeristisch op een minder gezellige manier. We vinden een mooi strand ten zuiden van Kihei, waar we weer kunnen snorkelen. Ik ben verrast, het koraal ziet er hier geweldig uit. Prachtig, gewoon toegankelijk vanaf het strand. We zien weer schildpadden en leuke andere vissen.
Een must is de “Road to Hana”. Het schijnt een van de mooiste wegen van Hawaï te zijn, en als je de Mauïanen moet geloven, de mooiste weg van de wereld. Ik begin in Pa’ia, dat is al mooi, en rij naar Ho’okipa beach. Enorme golven, een grote groep surf dudes en dudettes in het water, wachtend op de perfecte rit. En als ze een ritje maken, is het geweldig: Shaka!
De weg is maar zo’n 45 mijl lang, maar er zitten 59 bruggen in en 617 (haarspeld)bochten. En dat is maar één kant op. Ik ben van plan om voor het donker heen en weer te rijden. Mooie uitzichten, prachtige baaien, weelderige groene bossen aan de bergzijde. Ik geniet van het landschap, wilde lava kliffen, wat Taro velden en ik vind een leuk koffiehuisje waar ze ook vers gebakken bananenbrood verkopen. Hmmm… Om 2 uur ben ik pas op mijn bestemming. Ik heb er bijna 4 uur over gedaan en ik moet nog terug. Wat een reis. 1.234 haarspeldbochten en slechte vering van de auto.
Aan het einde van mijn reis ga ik nog een dagje duiken bij Molokini. Ik geniet van de flora en fauna, zie veel vissen, een paar naaktslakken, een reuzenoctopus en een witpuntrifhaai in de diepte onder mij. En ik volg nog een dag surflessen. Gewoon omdat het kan en het hoort in mijn ogen echt bij Hawaii. Ik ga Maui missen, Hawaii missen, Shaka missen, het lekker onbezorgd op reis te zijn.
“He ‘elele ka moe na ke kanaka – a dream is a bearer of messages to man.”
